George Jacob Steenke przyszedł na świat 30 czerwca 1801 roku w Królewcu. Jego Ojciec Johann Friedrich Steenke piastował w tym czasie stanowisko komandora pilotów portowych i mistrza portowego w miejscowości Piława. Otworzył on także w Piławie pierwszą drukarnię, co miało miejsce w 1817 roku. Jest także autorem książki „ Pilot podczas szturmu pod Piławą”, oraz jej angielskiego wydanie pod zmienionym tytułem „Zalecenie i wskazówki pilota jak wchodzi do portu w Piławie”. Johann Friedrich posłużył królestwu jako nawigator srebrnej floty, a także przez wiele lat zajmował się ratownictwem morskim. W 1818 roku zginął przez utonięcie, podczas ratowania załogi angielskiego statku podczas sztormu.

Młody George Jacob Steenke studiował w tym czasie prawo, jednak ze względu na śmierć ojca nie mógł kontynuować studiów i zaczął uczyć się rzemiosła u mistrza ciesielskiego, a następnie w 1819 roku podjął studia w Akademii Budownictwa w Berlinie. W 1822 roku zyskał stanowisko kierownika budowy, a w 1828 roku stanowisko mistrza budowlanego. W roku 1833 ukończył budowę Kanału Sekenburgskiego, znajdującego się w dolnym dorzeczu rzeki Niemen. Po wybudowaniu kanału został przeniesiony do Elbląga, gdzie miał piastować stanowisko inspektora grobli i wałów.

Od 1837 roku zaczął rozwijać projekt budowy Kanału Elbląskiego i połączenia akwenów jezior położonych na obszarze Pojezierza Iławskiego. Głównym problemem technicznym z jakim musiano się zmierzyć to sposób na pokonanie blisko stu metrowej różnicy poziomu między poziomami luster zbiorników wodnych znajdujących się na szlaku kanału. Pierwotnie zakładano w tym miejscu budowę 32 śluz komorowych, co byłoby niewątpliwie wąskim gardłem całego szlaku wodnego. Rok 1844 przypada na rozpoczęcie prac nad budową Kanału Elbląskiego. Prace nad kanałem zostały przeprowadzone równolegle na kilku jego odcinkach. Na przełomie lat 1845 do 1850 została zakończona budowa połączenie między Miłomłynem i jeziorem Jeziorak – w miejscu tym powstał kanał łączący te dwa punkty. Lata 1845 do 1850 przypadają na skanalizowanie rzeki Liwy, znajdującej się na odcinku od Miłomłyna do Ostródy. W latach 1849-1850 dokonano z kolei przebudowy kanału, łączącego Jezioraka z Jeziorem Ewingi. Do 1850 roku zakończono budowę kanału oraz 5 śluz pomiędzy jeziorem Drużno a Całunami.

Steenke cały czas poszukiwał alternatywnych rozwiązań, jego uwagę skupiały pochylnie stosowane w tamtym czasie min. w Anglii. Celem obejrzenia różnych rozwiązań odbył szereg podróży. W 1846 roku wizytował obiekty hydrotechniczne w Bawarii, Belgii i Holandii. W 1850 roku podróżował do Anglii oraz Stanów Zjednoczonych. W tym ostatnim kraju wizytował Kanał Morrisa, który stał się dla niego źródłem inspiracji, przywiózł stamtąd opisy i rysunki rozwiązań. Tak się powoli rodziła koncepcja zastąpienie śluz „suchymi” pochylniami z grzbietem, co było bardzo nowoczesnym rozwiązaniem jak na tamte czasy. W latach 1858 – 1859 wybudowano pochylnie Kąty, Oleśnica oraz Jelenie, w 1860 roku zakończono połączenie pomiędzy miedzyjeziorne na odcinku Buczyniec – Miłomłyn, jesienią tego samego roku zakończono budowę pochylni w Buczyńcu. Odbyły się pierwsze próbne rejsy, ruszyła żegluga towarowa. Wiosną 1862 kanał został oddany do użytku.

W 1872 roku Steenke otrzymał zaszczytny tytuł radcy królewskiego, tego roku obchodził również 50-lecie działalności zawodowej. Z okazji tej okoliczności, przy pochylni w Buczyńcu postawiono obelisk z tablicą w języku niemieckim upamiętniający wkład Steenke’go, w budowę Kanału Elbląskiego. Do momentu przejścia na emeryturę, co miało miejsce w 1875 roku Steenke cały czas pracował nad dalszym rozwojem Kanału Elbląskiego. W 1872 roku zakończono budowę trasy Miłomłyn – Ostróda, zakończono budowę śluzy Ostróda. W latach 1874 – 1881 wybudowano pochylnię w Całunach, która zastąpiła 5 śluz komorowych. W 1876 roku uruchomiono połączenie z Ostrudy na jezioro Szeląg Wielki oraz ukończono budowę śluzy Mała Ruś.

Po przejściu na emeryturę George Jacob Steenke zamieszkał w swojej posiadłości, mieszczącej się we wsi Czulpa, która znajdowała się w pobliżu Małdyt nad jeziorem Ruda Woda. Niestety dom w którym mieszkał nie przetrwał wojennej zawieruchy. Dzień 22 kwietnia 1884 przypada na śmierć Steenke’go, który zmarł w rodzinnym Królewcu. Miasta Elbląg i Miłomłyn w uznaniu zasług dla rozwoju regionu nadały mu tytuł honorowego obywatela.

Źródło: Zabytki i Przemysłu i Techniki w Polsce nr.: 5 „Kanał Ostródzko – Elbląski”, pod redakcją Stanisława Januszewskiego, Wydawnictwo Artystyczno - Reklamowe „TAK”, Wrocław 2001

Wszystkie zdjęcia w serwisie objęte są prawami autorskimi. Powielanie ich, kopiowanie, udostępnianie bez zgody autora zabronione.